ლაშქრობა არმაზის ხევში

თვეზე მეტიველოდე ამ დღეს, როგორც იქნა  დადგა 12 მაისიც ,  წინა ღამეს სანახევროდ მეძინა იმის შიშით  დილას წვიმა არ იყოს თქო :) დიდუბის სადგურზეც 40 წუთით ადრე მივედი  სახლიდან  ადრე გამოვედი რო არ დამეგვიანა J მალე მოვიდნენ მეგობრებიც და ნელ-ნელა ყველა შეიკრიბა , საჭირო პროდუკტები  შევიძინეთ და დაიწყო ეკსკურსია :))

1-ლი   აქტივობა დაძვრის შემდეგ იყო სახელების  მიმაგრება მკლავზე ან სადმე გამოსაჩენ ადგილას, როცა ”მარშუტკიდან” ჩამოვედით  დაგვევალა  გზის გაკვლევა არმაზის ხეობამდე  , შემდეგ შევისვენეთ თუმცა  მაშინ არც დაღლილები და არც ტალახიანები არ ვიყავით ჯერ, მესამე დავალება ერთმანეთის დაბადებიის დღეების დადგენას და შემდეგ რიგრიგობით დადგომას მოიცავდა  , ამ დავალებით   ფაქტობრივად ერთმანეთი გავიცანით, შემდეგი დავალება კი   წყვილში  სრულდებოდა და სხვადასხვა  ფოთლის შეგროვებას გულისხმობდა გზადაგზა  უნდა გვეგროვებინა ეს ფოთლები მეწყვილეებთან ერთად, თავიდან   დიდი შემართებით დავიწყე, მაგრამ მალე გზა გართულდა და  ფოთლებმა მეორე პლანზე გადაინაცვლა , მთავარი მიზანი კი  გზის ისე გავლა იყო რომ რამე  არ დამეზიანებინა  . საბოლოოდ ფოთლები დავთვალეთ და აღმოჩნდა რომ მე და გიორგიმ 29 განსხვავებული  ფოთლის  მოგროვება  შევძელით , გამარჟვებულმა გუნდმა 46 მოაგროვა :)))  გადავიღეთ  სამახსოვრო ფოტოები ჩვენს შეგროვილ ფოთლებთან და  განვაგრძეთ გზა. ნელნელა  გზა კიდე უფრო მეტად გართულდა  ნახევრად ტალახიანი  ვიყავი და გზის გაკვალვაში ლექტორი და ჯგუფელი ბიჭები მეხმარებოდნენ.

 ამის შემდეგ ავედით  ეკლესიაში,   გადავიღეთ ფოტოები და შევუდექით   ისეთი ადგილის მოძებნას სადაც დავსხდებოდით  დავისვენებდით და შევჭამდით :))) თან გვევალებოდა  ჩვენი მეწყვილესგან მისი უცნაური თვისება გაგვეგო  , როგორც დავადგინე  გიორგის ბავშვობაში  ელექტრო მოწყობილობების დაშლა უყვარდა და რაც მთავარია ისევ აწყობა , ნაწილების მორჩენის გარეშე. მე ჩემი უცნაურობა  არ გამახსენდა   უფრო გზის მშვიდობით გავლაზე ვფიქრობდი :)))  დამავიწყდა რომ მიცვალებულების და ყველაფრის რაც მათთან ასოცირდება პანიკურად მეშინია , და იკიდევ  ჭექა-ქუხილის მეშინია ძალიან    

შემდეგ ცოტა გავერთეთ ვითამაშეთ , ზოგიერთებმა გამოიძინეს     კიდეც :D
 არ შემიძლია არ ავღნიშნო ძაღლი ,  თეთრი და ძალიან საყვარელი   ნამდვილი თეთრი დათვი  , თან ძალიან კეთილი ( არ გვიღრენდა  და ვისარგებლეთ და დიდხანს ვიპოზიორეთ ამ ცუგასთან , თუმცა ბოლოს  მგონი დაიღალა და  ცოტა გაბრაზდა .













6 საათზე უკან დასაბრუნებელ გზას გამოვუდექით ,უკანა გზა ცოტატი უფრო ადვილი იყო გასავლელად უკვე ასე თუ ისე  ვიცოდით რა უნდა გვექნა . გზად ფოტოებიც გადავიღეთ და  მცხეთამდე ფეხით  ვიარეთ , მცხეთიდან კი  სამარშუტო ტაქსით დავბრუნდით თბილისში   ლოდინი დიდხანს მოგვიწია და  ამიტომ მე და ეკა პირველივე ”მარშუტკით” წამოვედით  დანარჩენები დარჩნენ რადგან მეტი ადგილი აღარ იყო, თუმცა მათი მარშუტკაც  მალე მოვიდა 

 ეს დღე არასდროს დამავიწყდება მიუხედავად იმისა რომ არ მიყვარს სახლაფორთო ადგილები  მაინც ძალიან მაგარი იყო ერთადერთი ის არ მომეწონა რომ  იმ ბილიკებზე ვერ დავდიოდი და ტალახში ამოვისვარე  მარშუტკის მძღოლის მცხვენოდა , კიდევ კარგი  ბნელოდა და კარგად  არ დაუნახავს რა ”სუფთა ვიყავი :)))  კიდევ ის არ მომწონს რომ დრეს ყველაფერი მტკივა  :))))  სხვა ყველაფერი ძალიან კარგად გამახსენდება და ვიხალისებ საკუთარ თავზე  :D

  იხილეთ  რამდენიმე  ფოთოც ... :)))